ராமாயணத்தில் ஸம்வாதங்கள் (Conversations in Ramayana) - Part 2

8. ஹனுமான் ஸம்வாதம்

***********************************************

ராம லக்ஷ்மணர்கள் வருவதைக் கண்ட  ஸுக்ரீவன் அவர்களைப் பற்றி அறிய ஹனுமனை அனுப்புகிறார். நவ வ்யாகரண பண்டிதனாகிய ஹனுமான் ராமனை வணங்கிப் பேசுகிறார் - "உங்களுக்கு ஒப்பாக யாரையும் சொல்ல முடியாது போலுள்ளதே. ராஜ ரிஷி போலு‌ள்ள நீங்கள் யார்? வ்ருக்ஷங்கள் தாழ்ந்து நிழல் தருகின்றன உங்களுக்கு. துஷ்ட மிருகங்களும் உங்களைப் பார்த்து விலகிச்செல்கின்றன. ஒருவருக்கு ஒப்பாக மற்றொருவரை மட்டுமே சொல்லலாம் போலுள்ளது ஆச்சர்யமாயுள்ளீர்களே!" -என்கிறார் லக்ஷ்மணரிடம். 

"ஆபரணங்களால் அழகுறச் செய்ய வேண்டிய அவயவங்கள் அவை இல்லாதிருக்கக் காரணம் என்ன" என்கிறார். இதனைக் கேட்ட ராமன் சொல்கிறார்- "நால் வேத ஸமர்த்தனாய்த் தெரியும் இவர் பேச்சில் அபஸப்தம் ஒன்று கூட வரவில்லை. அங்க சேஷ்டைகள் ஏதுமின்றி மிகுந்த வினயத்துடன் பேசுகின்றார். மனஸு கண்டம் வழியாக வாயில் சரியான வார்த்தைகளாய் வருகின்றன. வினயமும், நயமும் நிறைந்து க்ரியா சாமர்த்யமும் உள்ளவராயிருக்கிறார்"--என்கிறார் லக்ஷ்மணரிடம் . இது நிகழ்ந்தது ரிஷ்யமுகபர்வதத்தின் அருகே. இங்ககிருந்து ஸுக்ரீவ ஸக்யம் ஏற்படுகிறது.

அடுத்த ஸம்வாதம் ஸுந்தரகாண்டத்தில்.

லங்காவில் எல்லா இடங்களிலும் ஸீதா பிராட்டியைத் தேடிய ஹனுமான் மண்டோதரியின் மாளிகைக்கு வந்து குழம்பினார். ராமனைப்பிரிந்த ஸீதா இப்படி நிச்சிந்தையாக உறங்க மாட்டாள் எனத்தெளிவு பெற்றார்.

கடைசியாக அஶோகவனம் வந்து ஸீதாபிராட்டி அமர்ந்திருந்த இடத்திலிருந்த மரத்தின் மேலமர்ந்தார் அமைதியாக. ராவணன் வந்து மிரட்டியதும், ராக்ஷஸிகள் பயமுறுத்தியதும் கண்ட ஹனுமானுக்கு ஸீதாபிராட்டியின் சோகம் புரிந்தது. 

முதலில் அவரை ஆஸ்வாஸப்படுத்த எண்ணி ராம அவதாரம் முதல் இதுவரை நடந்தவைகளைப் பாடினார். இதனைக் கேட்ட பிராட்டி மரத்தைப் பார்க்க, மெதுவாய் இறங்கி வந்து வினயத்துடன் தலைமேல் கைகூப்பி அஞ்சலி செய்து பேசுகிறார் - "ஏன் கண்ணீர் விடுகிறீர்? தங்களைப் பார்த்தால்  ரோஹிணியோ, ரிஷிபத்னி அதிதியோ, தேவஸ்த்ரீயோ இல்லை எனத்தோன்றுகிறது. கண்ணீர் மல்கி சோகமே உருவாய்யுள்ளதாலும், கால்தரையில் பதிவதாலும் நீர் ராம மஹிஷீ என்று படுகிறது. கண்ணீரும், சோகமான முகமும் ராம வியோகத்தைக் காட்டுகிறது "- என்று சொல்லி ராம ஸந்தேசம் கொண்டு வந்துள்ளதாய்க் கூறுகிறார். "ராமபிரான் தங்கள் சௌக்யம்கேட்டார். இளைய பெருமாள் ப்ரணாமங்களைச் சொல்லச் சொன்னார்"- என்றார். 

இதைக்கேட்ட பிராட்டி "உயிரைப்பிடித்து ஜீவித்தால் ஒருநாள் கஷ்டமும் மங்களமாகும்"--என்ற பழமொழிப்படி நான் உயிர்விட எத்தனித்த ஸமயம் நீர் வந்து மங்கள வார்த்தை சொன்னீர். ராம குணங்கள் என் கவலையைப்  போக்கும். நீங்கள் சொல்ல நான் கேட்கிறேன். இது ஸ்வப்னமோ எனத்தோன்றுகிறது" - என்று சொல்ல ஹனுமான் பிராட்டி ஸந்தோஷமடையும்படி ராம குணங்களை சொல்கிறார்."எனது மஹாராஜன் ஸுக்ரீவரும் தங்களை குசலப்ரஸ்னம் செய்தார் என்றார். உடனே பிராட்டி"நர வானரசக்யம் எப்படி ஸாத்யமானது?" என்று கேட்க, "நரஶ்ரேஷ்டர்களான  ராம லக்ஷமணர்களைச் சந்தித்து அவர்களை நானே ஏளப்பண்ணிக்கொண்டு போய் ஸுக்ரீவனிடம் சேர்த்தேன்" என்றார்.

"ராவணன் கவர்ந்து செல்லும்போது தாங்கள் போட்ட ஆபரண முடிப்பு எங்கள் கண்ணில்பட பெருமான் சக்யம் ஏற்பட புருஷகாரமாகியது.

வானர ஜாதி வீறு பெற்றது" என்றார்.

ஶோகாக்னியால் தகிப்புண்ட பிராட்டி கண்களில் ஆனந்த பாஷ்பம் பெருகியது. 

"ஆபரணமுடிப்பைத் திறந்து கண்ட பெருமானின் கண்களில்

கண்ணீர் பெருகியது. தெய்வம் அழுததை அன்றுதான் பார்த்தேன்" -

என்றார். ராமன் அளித்த மோதிர அடையாளத்தைத் தந்தார். அதன் ஸ்பரிஸத்தால் ராமனைப் பாணிக்ரஹணம் செய்துகொண்ட நிலையடைந்தார். எப்போதும் மலர்ந்த முகத்துடன் இருக்கும் பெருமான் இப்போது எப்படி இருக்கிறார் என வினவ - "உண்டி உறக்கம் இன்றி உம் நினைவாகவே இருக்கிறார்.இந்த கஷ்டம் நீங்கும் தருணம் வந்தாயிற்று.என் தோள்மேல் அமருங்கள்.நானே ராமனிடம் சேர்த்து விடுகிறேன்" என்று சொல்லித் தன் விஸ்வரூபத்தைக்காட்ட பிராட்டி அழகான ஶரணாகதி தத்துவத்தைச் சொல்கிறார் -

"ஒரு ம்ருகம் காட்டி ராவணன் என்னைச் சிறைப் படுத்தினான் மற்றொரு ம்ருகம் திரும்ப கொண்டு சேர்த்தது என்பது கூடாது. நான் ராமனின் சொத்து அவரே வந்து அழைத்துச் செல்லட்டும்" - என்கிறார். சூடாமணியைக் கொடுத்து காகாஸுர வ்ருத்தாந்தத்தைச் சொல்லும்படி சொல்கிறார்.

ஸமுத்ரத்தை வானரங்கள் எப்படித்தாண்டுவர் எனக்கேட்ட

பிராட்டியிடம் "நானே வந்துள்ளேனே! ஸுக்ரீவ ராஜ்யத்தில் 

நானே நீசன். தூதனாக வந்துள்ளமையே ராம ஸுக்ரீவ ஐக்யத்துக்கு த்ருஷ்டாந்தம"- என்று சொல்லி விடை பெற்றார்.

9. ராமன், வாலி, தாரா ஸம்வாதம்

*************************************************

தர்மம் புரிந்து கொள்வது கடினம். மஹான்களிடம் தான் கேட்டறிய வேணும் என்பதே இந்த ஸம்வாதத்தின் ஸாரம். தர்மம் ஏக ரூபமானதன்று. அதனைப் பூர்ணமாகப் புரிந்து நிர்ணயிக்க நமக்கு அருகதை இல்லை. கஷ்டமும் கூட.

காலம், தேசம், வர்ணம் இவைகளைப்பொறுத்து தர்மம் வேறுபடுகிறது. வாலி வதம் மூலம் பெருமான் இதனை நன்கு புரிய வைக்கிறார்.

வாலி சுக்ரீவன் யுத்தம் முடிந்து வாலி குகைக்குத் திரும்புகிறான். இதில் பெருமான் ஒன்றும் செய்ய வில்லை. உங்கள் இருவரிடையே வித்யாசம் தெரியவில்லை என்கிறான் பெருமான்! ஸர்வேஶ்வரனுக்கா இது தெரியாது. இதில் ஒரு சூக்ஷ்மம் உள்ளது. சுக்ரீவன் இளையபெருமாளிடம் பட்ட அபசாரத்தை நிவர்த்தித்து பாகவதனுக்ரஹம் பெறச்செய்தான்.

ஒரு மாலையை இளையபெருமாளிடம் அளித்து சுக்ரீவனைக் குனிந்து, வணங்கிப் பெறச் செய்ததன் மூலம். மறுபடி சுக்ரீவன் சென்று கூப்பிடுகிறான் யுத்தத்திற்கு. இதைக்கேட்ட தாராவுக்குச் சந்தேகம் தட்டியது..

கோபத்தை விட்டு யோசிக்கும்படி வாலியிடம் தாரா சொல்கிறாள். "அடிவாங்கிய கையோடு யுத்தத்துக்கு அழைப்பதன் பின் புலம் அறிய வேணும். சுக்ரீவன் ராம பலத்துடன் வந்திருக்கிறான். ஸாதுக்களுக்கு

அடைக்கலம் தரும் வ்ருக்ஷம் ராமன். தர்மவான், பராக்ரமன், கருணாமூர்த்தி!! அவனை ஆஶ்ரயித்தால் ஆபத்து வராது. அபகீர்த்தி வராது. மஹாயஸஸ்வீ ராமனிடம் ஸஹ்யம் செய்து கொண்டு உன் தம்பியை ஏற்றுக்கொள்" - என்று அறிவுறுத்தினாள்.

"வீரனுக்கு லக்ஷணம் யுத்தம் செய்வது. நான் அவனைக் கொல்லாது அடித்துவிட்டு வருகிறேன்" - என்று கூறி வாலி வெளியேறினான். 

இருவருக்கும் யுத்தம் நடைபெறுகிறது. திடீரென வாலியின் மார்பில் ஒளிரும் இந்த்ரன் அளித்த மணிமாலையின் நடுவே பாய்ந்து நின்றது ஓரம்பு. பூமியில் சாய்ந்த வாலி எதிரே வந்த ராம லக்ஷ்மணரைத் தீனமாய்ப் பார்த்தான். 

"மஹா தேஜஸ்வீ நீ! ஹிதவான், தர்மிஷ்டன் நீ! சுக்ரீவனுடனான யுத்தத்தில் என்னை ஏன் கொன்றாய்? இப்படி மறைந்திருந்து கொல்வது க்ஷத்ரிய தர்மமாகுமா? வானர தர்மம் என்னுடையது. நர தர்ம் உன்னுடையது. பூமி, ராஜ்யம், காமம் ஆகியவை தான் சண்டைக்கு ஆஸ்பதம். இவை எதுவும் நான் நாடவில்லை. க்ஷத்ரியனான நீ வேட்டையாடினாய் என்றாலும் வானர மாமிஸம் தவிர்க்கப் பட வேண்டியது.

வஸிஷ்டாதிகளிடம் இந்த அதர்ம யுத்தத்தை எப்படிச் சொல்வாய்?ஸீதையை மீட்க வழியா இல்லை. கேட்டிருந்தால் அந்த ராவணனைக் கட்டி இழுத்து வர என்னால் முடியும். சுக்ரீவனுடன் செய்த உடன்படிக்கையின் விளைவா இது?" - என்று கேட்கிறான்.

ராமன் பதில் சொல்கிறான் -

"தர்மார்த்தகாமம் அறிந்து பேசு வாலி!

இந்த ராஜ்யம் முழுவதும் தஶரத சக்ரவர்த்தி யுடையது. தற்போது பரதன் ஆள்கிறான் ராஜ்யத்தை. வன ப்ரதேசத்தின் ரக்ஷணம் என்னுடையது. ஆக நான் ராஜா நீ ப்ரஜை - இதுதான் நம் ஸம்பந்தம். நான் தவறு செய்யவில்லை. 

ஜேஷ்ட ப்ராதா பிதாவுக்கு சமம். நீ அவனை அடித்து ராஜ்யத்தை அபஹரித்தாய்! அவன் மனைவியையும் அபஹரித்தாய். இத்தகைய இழிச்செயலுக்கான தண்டனைதான் உனக்குக் கிடைத்துள்ளது. பரதன் ஆணைப்படி வனத்தில் தர்மம் செய்துள்ளேன். மனு ஸ்ம்ருதி சொல்கிறது- தவறுகளுக்கான தண்டனையை ராஜாக்கள் தந்தார்களானால் யம தண்டனையிலிருந்து தப்பலாம் என்று‌. ப்ரஜைகளின் பாபம் ராஜாவைச் சேரும். புத்ரன் பாபம் பெற்றோரைச் சேரும். அதனால் உன்னைக் கொல்வது தர்மமே!" என்றார்.

இதனைக் கேட்ட வாலி க்ஷமிக்க ப்ரார்த்திக்கிறான். அங்கதனை அழைத்து அவனுக்கு யுவராஜ்யம் அளிக்கக் கோரினான். இந்த்ரன் அளித்த மாலையை ஸுக்ரீவனுக்களித்து இது இருக்கும்வரை உனக்கு தோல்வி இல்லை எனக்கூறினான்.

பிறர் பத்னிகளைக் கவர்வது ராவண தர்மம். 350 பத்னிகளைக் கொண்டிருந்தார் தஶரதன் க்ஷத்ரிய தர்மத்தில். ஏக பத்னி வ்ரதத்தை அனுஷ்டித்துக் காட்டினார் ராமன்.

10. லக்ஷ்மண ஸம்வாதம்

**************************************************

இளைய பெருமாள் அதிகமாகவோ அனாவசியமாகவோ பேசமாட்டார்.

இவரின் கோபம் ப்ரசித்தமானது. ஆனால் ந்யாயமானதாயிருக்கும் இவரது கோபம். ஸீதா பிராட்டியின் கோபம் மதுரமானது. தண்டகாரண்யத்தில் ஒரு முறைப பரதனைப் பற்றி லக்ஷ்மணன் பேச,  பேச்சு கைகேகியைப் பற்றித் திரும்பபியது.

ராமன் கோபித்து பேச்சுக்கும் நிர்ணயம் செய்கிறார்.

ஸுக்ரீவ பட்டாபிஷேகம் முடிந்து நான்கு மாதமாகியும் அவன் ஒரு முறை கூட ராமனைப்பார்க்கவோ விசாரிக்கவோ செய்ய வில்லை. அவன் ஆனந்தமாய் நாட்களைக் கழித்தான்.

ராமன் கூறுகிறார் லக்ஷ்மணனிடம் - "லக்ஷ்மணா! கருணையில்லாத ஸுக்ரீவன் காட்டு வாசி. என்னை அநாதை என்று அலக்ஷியம் செய்கிறான் போலும். ப்ரத்யுபகாரம் செய்வதாய்

கொடுத்த வாக்கைக் காப்பாற்றாதவன்  "புருஷ நீசன் ". வாலி போன வழி திறந்தே உள்ளது. கூட்டத்துடன் அவனை அங்கு அனுப்பிவிடுவேன்  என்று சொல்லிவிட்டு வா" - என்று கூறுகிறார்.

தமையன் படும் கஷ்டத்தால் கிஷ்கிந்தை நோக்கி புறப்பட்ட லக்ஷ்மணனின் நடையிலும் கண்களிலும் கோபம் தெரிந்தது. தீரனாகிய ராமன் தீனனாகப் பேசியதும், லோகநாதனாகிய ராமன் ஸுக்ரீவனை "நாதன்" என்று அழைக்கும்படி ஆகியதே என்ற வருத்தம் லக்ஷ்மணனின் கோபத்தை மிகைப் படுத்தியது. ஆயினும் அடக்கிய கோபத்துடன் நடக்கிறார், தானவானுக்கு அடக்கமும், வீரனுக்கு க்ஷமையும் அழகு என்பதை உணர்ந்தவராக.

வழியில் இவரைக்கண்ட வானரங்கள் விரைந்து ஒதுங்கின. 

போகத்தை ப்ரதானமாகக் கொண்ட வானரங்களுக்கு ஞானம் குறைவு. அபராதம் செய்வது சகஜம், உணர்ந்து அஞ்சலி செய்வது உசிதம் என்கிறார் ஸன்மந்த்ரி திருவடி (ஹனுமான்) ஸுக்ரீவனிடம்.

தாரா பேசுகிறாள் இளைய பெருமாளிடம் - "காட்டுத் தீ போன்று

இப்படி கோபப் படலாமா? காம வசப்பட்ட ராஜா ப்ரதிஞையை மறந்தார். மத்யபான ப்ரபாவத்தால் நாங்கள் ஜீவிக்கின்றோம். குழந்தைகளிடம் பெற்றோர் இப்படிக் கோபிக்கலாமா?

ஸத்வ குணம் மிக்க தபஸ்விகள் போன்றவர் நீங்கள். குரங்குகள் செய்வதில் பிழை இருக்கும் க்ஷமிக்க வேணும்" என்று சொன்ன தாராவைப் பின் தொடர்ந்தார் இளையபெருமாள்.

உபசரித்த ஸுக்ரீவனிடம் - "ப்ரம்மஹத்தி முதலான தோஷங்களுக்கு ப்ராயச்சித்தம் உண்டு. நன்றி மறந்தால் பரிகாரமில்லை", என ராமன் சொன்ன விஷயங்களை அப்படியே சொல்ல, ஸுக்ரீவன் வணங்கி பேசுகிறான்- 

"விஶ்வாமித்ரரே மேனகையிடம் தன் தபஸை இழந்தார். நாங்கள்

வானரங்கள் எம்மாத்ரம். தர்மத்தை மறந்தோம். ஏற்பாடுகள் எல்லாம் நடந்து வருகின்றன எனச்சொல்லி கோபத்தைத் தணித்தான். ராமன் பராக்ரமம் மிக்கவன். ராவணனை வெல்ல வேறோர் ஸஹாயம் தேவையயில்லை அவருக்கு. தேவரீர் பின்னால் நாங்கள் அனுயாத்திரையாக வருகிறோம். அவ்வளவுதான். நான் கடமை மறந்தமைக்கு மன்னிக்கவும்" - என்று அஞ்சலி செய்கிறார் ஸுக்ரீவன்.

"ராமபிரானால் பட்டாபிஷேகம் செய்து வைக்கப்பட்ட நீர் காமத்தினாலும் கோபத்தினாலும் தவறு செய்து விட்டீர். வீரமும் நேர்மையும் உள்ள உங்கள் ஸஹாயம் கிடைத்துள்ளது எங்களுக்கு. ராமபிரான் படும் கஷ்டத்தினால் ஏற்பட்ட தாபத்தின் தாக்கத்தினால் பேசி விட்டேன் மன்னிக்கவும்" - என்கிறார் உத்தம பாகவத லக்ஷணம் பொருந்திய இளைய பெருமாள். 

பாகவத அபசாரம் எம்பெருமானால் பொறுக்கமுடியாது.

11. விபீஷண ஶரணாகதி ஸம்வாதம்

*****************************************************

ஶரணாகதி சாஸ்த்ரத்தின் முக்யத்துவத்தை விளக்கும் ஸம்வாதம் இது. விபீஷணனின் ஶரணாகதி நிவேதனமும் எம்பெருமானின் அபயப்ரதான பலனனையும் விளக்கும் ஸம்வாதம். ஸ்வாமி

தேஶிகனது அபயப்ரதான சாரம் பிறக்க காரணமாயிருந்தது இந்த

ஶரணாகதி. 

விபீஷணன் குணச்சிறப்பை சூர்பனகா சொல்கிறாள் "ராக்ஷஸ குலத்தில் பிறந்தாலும் அதன் சுவடற்றவர்". மற்ற

சகோதர்களுக்கு வீரத்தை ப்ரதானமாய்ச் சொல்லும்போது விபீஷணனுக்குத் தர்மத்தை ப்ரதானமாய்ச் சொல்கிறாள்.

ஹனுமான் எல்லா இடத்துக்கும் தீ மூட்டியபோது விபீஷணின்  க்ருஹத்தை விட்டு வைத்தார் அவர் குணவானாகையால். வேதவிற்பன்னனாக, ஸாமகான வல்லவனாக,

ப்ரும்ஹா சிவனிடம் வரம் பெற்றவனாக, ராக்ஷஸ ராஜனாக இருந்தும் ஸீதா அபஹரணமாகிய நீச கார்யத்தைச் செய்ததால் அழிவு ராவணனுக்கு நிச்சயம் என்கிறார் ஹனுமான். 

விபீஷணன் ஏகாந்தத்தில் அவனுக்கு நல்புத்தி சொல்கிறார். சகுன ஸாஸ்த்ரம் அறிந்தவராகையால் ஸீதாபிராட்டி வந்தது முதல் நிமித்தங்கள் சரியாக இல்லை என்கிறார். கேட்கும் நிலையில் இல்லை ராவணன். மறுபடியும் நடந்த மந்த்ராலோசனையிலும் தர்மத்தைச்சொன்ன விபீஷணன் பேச்சு இந்த்ரஜித்துக்குப் பிடிக்கவில்லை. விபீஷணனின் பிறப்பையே குறை சொன்ன அவனைப் பேசவிட்டதே தவறு என்று விபீஷணன் கூற, அவ்வார்த்தையைப் பொறுக்காத ராவணன்யமனின் தூண்டுதலால் கொடுஞ் சொற்களால் ஏசி, "சீ போ",  என்ன, அந்த க்ஷணமே விபீஷணன் அவ்விட த்திலிருந்து எல்லாவற்றையும் துறந்து ஆகாய மார்க்கமாக ராமனிருக்குமிடம் சேர்ந்து விண்ணில் நிற்கிறார். 

வந்து நின்றவர் "ஸர்வ லோக ஶரண்யாய ராகவாய மஹாத்மனே! நிவேதனம் யத மாம் க்ஷிப்தம்" - என்று அழைத்து அஞ்சலி ஹஸ்தத்துடன் நிற்கிறார். 

"எல்லாவற்றையும் விட்டு ஸகல புருஷார்த்தமான தேவரீர்

திருவடியைப் பற்றினேன்" - என்று விண்ணப்பித்தார். 

முதலிகளைப் பார்த்து - "உங்களைப்போல எனக்கும் அவர் ஶரண்யன். எதிரி பக்ஷத்திலிருந்து வந்திருப்பினும் எனக்கும் இவர்பால் உரிமையுண்டு.

ராக்ஷஸர்களாகிய எங்களுக்கும் வானரங்களாகிய உங்களுக்கும், ஸர்வருக்கும் ராமன் ஶரண்யர். நான் ராவணன் தம்பி என்பதால் கல்லும் தடியும் கொண்டு எம்மை அடிக்க வராதீர். ராவணனுக்கு ருசி இல்லாததால் அவன் வரவில்லை. துராத்மனாகிய அவன் கூறு (உரிமை) இழக்கிறான். "

"மஹாத்மனே" என்பதன் தாத்பர்யம்  ரகு குலத்தில் அவதரித்ததால் வந்தது. எம்பெருமானுக்கு பரதசையைக்காட்டிலும் அவதார தசையில் கருணை முதலான குணங்கள் ப்ரகாசமடைகின்றன. துக்கமும், அஞானமும் இல்லாத நித்யசூரிகளுக்கு கருணை காட்ட வேண்டாம் (மீனுக்குத் தண்ணீர் கொடுக்க வேண்டாம்‌. தாகிப்பவர்க்கே அது தேவை போல).

தவறு செய்பவனிடம் கருணை காட்டுவது அவசியம். அவதாரத்தில் கூட மீன், ஆமை, ஹம்ஸம், மானமிலா பன்றியாய் நிலை வரம்பின்றி கீழிறங்கி வருகிறான்‌ எம்பெருமான். இதனால் அவனது ஆனந்தமும், ப்ரகாசமும் பெருகுகின்றன. கையால் கடலிறைத்து மாளாதது போல இவரது குண விசேஷங்கள் அளவிட முடியாதவை. 

சூர்யனைக்கண்ட இருட்டு விலகுவதுபோல எம்பெருமான் ஆஶ்ருத ரக்ஷணம் செய்யப் புறப்பட்டால் எதிரிகள் யாரும் எதிர் நிற்கமுடியாது. அத்தனை மஹாத்ம்யம் உடையவர். வரங்களால் தம்மையே கட்டி வைத்துக்கொண்டுள்ள பலவிதமான, பஹுமுக ராக்ஷஸர்கள் முன் நிற்க முடியாத மஹாத்ம்யம் உடையவர் பெருமான்.

விபீஷணனைச்சேர்த்துக் கொள்வது பற்றி அங்கு கூடியள்ளவர்களின் அபிப்ராயம் கேட்கிறார் ராமன். 

அங்கதன் "ஶத்ருவிடமிருந்து வந்துள்ளவரை பரீக்ஷைசெய்து தோஷமிருந்தால் விலக்கி குணமிருப்பின் சேர்க்கலாம்" என்கிறார். 

ஸரபன் என்ற வானரம் ஒற்றன் மூலம் அவர் மனத்தை அறியவேணும் என்கிறார். 

ஸாஸ்த்ர தெளிவுள்ள ஜாம்பவான் அவர் வந்துள்ள தேச காலம் சரியில்லை. நம்ப முடியவில்லை என்கிறார்.

கடைசியில் தன் மதுர வாக்கால் சொல்கிறார்‌ ஹனுமான் -  "வாதத்துக்காகவோ, போட்டிக்காகவோ நான் பேசுவதாய் நினைக்க வேண்டாம். என் உயர்வுக்காகவோ, பலன் கருதியோ நான் இதைச் சொல்லவில்லை. அகதியாக வந்தவரிடம் கேள்வி கேட்பதோ, ஒற்றன் மூலம் பரிசோதிப்பதோ சரியல்ல. இவர் சரியான காலத்தில் தேசத்தில்தான் வந்துள்ளார். (ஹனுமானுக்கு விபீஷணனின் குணாதிசயம் ஒரளவு தெரிந்தமையால் உறுதியுடன் பேசுகிறார்) ராவணனுக்கு கடைசிவரை ஹிதம் சொல்லியும் பயனில்லாது போகவே அவனை விட்டு வந்துள்ளார்.

ராவணன் அதர்மன் அழிவான். ஆனால் விபீஷணன் ப்ரஸன்னமான முகத்துடன் வந்து ஶரணாகதி செய்துள்ளார்"--என்றார்.

இதைக்கேட்ட ஸுக்ரீவன், "மிகுந்த கஷ்ட தசையில் தன் தமையனையே  விட்டு வந்த விபீஷணன் நம்மையும் விட்டுச் செல்ல வாய்ப்புண்டு" - என்றதும் ராமன் இளையபெருமாளை நோக்கிப் புன்னகைத்து தன் தமையனைக் கொன்று தான் ஶரணாகதி செய்து ராஜ்யம் பெற்றதை ஸுக்ரீவன் மறந்தார் போலும் - என்று எண்ணி பதில் பேசுகிறார்.

"நம்மிடையே விஶ்வாசம் இருந்ததால்தான் வந்திருக்கிறார். ராக்ஷஸக்கூட்டத்தில் சேரவில்லை. தஶரதர் போலத் தந்தையும், அந்த சத்யவானைத் தந்தையாக பெற்ற என்னைப் போல புத்ரனும், பரதன் போல தம்பியும், உன் போல் ஸுஹ்ருத்தும் கிடைப்பது அரிது." 

திருவடி பேசியபின் ப்ரஸன்னமாகிய பெருமாள் பேசுகிறார் -

"விபீஷணன் ஸதோஷனோ அல்லது நிர்தோஷனோ, ஶரணாகதி என்று வந்ததால் ஏற்க வேண்டியது என் நியமனம். கஜேந்த்ரனைப் போய் ரக்ஷித்தது போல நான் போய் ரக்ஷிக்க வேண்டியவர். எல்லோரையும் விட்டு வந்து ஆகாசத்தில் உறுதியாக அகிஞ்சனனாக,  (நான் ஏற்றுக்கொள்வேன் என்ற) மகாவிஸ்வாசத்துடன் நிற்கிறார். 

முதலிகளை புருஷகாரமாய்க் கொண்டு ஶரணாகதி செய்கிறார். கழிக்கவேண்டியதைக் கழித்து, கைக்கொள்ள வேண்டியதை

கொண்டு, பற்ற வேண்டியதைப் பற்றி வானரங்களை முன்னிட்டுக்கொண்டு வந்துள்ள விபீஷணனை ஒருகாலும் விடமாட்டேன்." 

"காலமும் தோஷமும் ஶரணாகதிக்கு ஸ்வரூபமாகாது‌ என்பதைக் காட்டவே இந்த ரக்ஷணம். நம்மிடம் உள்ள பரிவால் ஸுக்ரீவன் பயப்படுகிறார். எனக்கு எந்தக் கெடுதலும் செய்ய முடியாது. பிசாசு, தானவ, யக்ஷர்கள் யார் வந்தாலும் விரல் நுனியால் என் ஸங்கல்பத்தால் கொல்வேன்" - எனத் தன் ஸர்வேஶ்வரத்தைக் காட்டுகிறார். 

இதனையே "மஹாத்மனே" என்று விபீஷணன் விளிக்கிறார். "இந்த உயர்ந்த தர்மத்தை நான் அனுஷ்டித்தால் வஶிஷ்டாதிகள் ஸந்தோஷிப்பர்" - என்கிறார் ராமபிரான்.

விபீஷண ஶரணாகதியை ஏற்றாகி விட்டது ஏனச்சொல்லி ஸுக்ரீவனைக் கொண்டு அவரை அழைத்து வரச்செய்து இனி எம்மை விட்டு நீர் பிரிய வேண்டாம் என்று சொல்ல விபீஷணன் இறங்கி வந்து எல்லா வற்றையும் விட்டு எல்லாமாக உம்மை எண்ணி வந்துள்ளேன் என்று பணிந்த விபீஷணனைத் தன் கண்ணாலேயே பருகினார். அத்தருணத்திலிருந்து "துணையான விபீஷஸணனுக்குத் துணையானார்" எம்பெருமான்.

12. மந்தோதரி ஸம்வாதம்

************************************************

ஸுமித்ரா, தாரா, மந்தோதரி மூவரும் எம்பெருமானுடன் ஆத்மபந்தம் பெற்றவர்கள். ஸுமித்ரா பெருமானின் பரஜ்யோதிஸையும், தாரா பரத்வத்தையும், மந்தோதரி பரப்ரும்ஹத்வத்தையும் புரிந்து கொண்டவர்கள் என்று வால்மீகி காட்டுகிறார். 

உள்ளடங்கிய (மந்த) ஆலிலை போன்ற மென்மையான உதரம் உடையவளாகையால் மந்தோதரி எனப்பெயர். (முறம் போன்ற நகமுடையவள் சூர்பநகா!!)

வேதார்த்தங்களையும், தர்மத்தையும் சொல்லி அழுகிறாள் மந்தோதரி ராவணனைப்பார்த்து

அகிலஜகததிக புஜபல வரபல தஶலபந லபந தஶக  லவந ஜநித கதந பரவஶ ரஜநிசரயுவதி விலபன வசன ஸமவிஷய நிகம ஶிகர நிகரமுகர முகமுநிவர பரிபணித!

- என்கிறார் ஸ்வாமி தேஶிகன்.

"தேரில் நடந்து வரும் ராவணேஶ்வரன் இன்று புழுதியில் வெய்யிலில் கழுகுகள் வட்டமிட விழுந்து கிடக்கிறானே! மகா பாகா என்றும், குபேரனின் தம்பி என்றும், தேவர்களே நடுங்கும்படி இருந்த உன்னை ஒரு மனுஷ்யன் எப்படிக் கீழேதள்ள முடியும்?மனிதனாலும், தேவர்களாலும் செய்யமுடியாத கார்யம் செய்த உன்னைக் கொன்றவன் மனுஷ்யனல்ல. சூர்யகிரணம் நுழைய பயப்படும் இந்த இலங்கைக்கு. ஒரு வானரம் தீ யிட்டதிலிருந்து புரிந்து

கொண்டிருக்க வேண்டாமா ராமனின் பராக்ரமத்தை! ஜனஸ்தானத்தில் வெற்றியும், சமுத்ரத்தில் அணைகட்டியதும் ராம ப்ரபாவம் என்று புரிய வில்லையா! இந்த்ரனோ யமனோ வந்து உன்னைக் கொல்லவில்லை. நித்ய ஶ்ரீவாசம் செய்யும் ஸாக்ஷாத் பரமாத்மா இவர். வானர வேஷத்தில் தேவர்கள் வந்து அவருக்கு ஸகாயித்துள்ளார்கள்" - என்று ப்ரம்ஹ தத்துவத்தை ச்சொன்னாள். 

பின் கர்ம தத்துவம் பேசுகிறாள் - 

"இந்த்ரியங்களை ஜெயித்த உன்னை அவை பழிவாங்கி விட்டனவே!

ஸீதையை ஒப்படைத்துவிடு எனப் பலமுறை சொல்லியும் கேட்காமல் உன்னையே இழந்து விட்டாயே! நீ பாப பலனை அனுபவித்து விட்டாய். விபீஷணன் புண்யாத்மா. மயன் குலத்தில் பிறந்த என்னைவிட ஸீதை எந்தவிதத்தில் அழகி? என்னைவிட போகவான் யார் இருக்கமுடியும் என இறுமாந்திருந்த உனக்கு பயத்தைக் கொடுக்க அந்த ஸாக்ஷாத் எம்பெருமானால்தான் முடியும். மாயமானைக்காட்டி ஸீதையை அபகரித்ததில் உன் வீரம் போய்விட்டது. புத்தியும் போய்விட்டது. ஸீதையின் பதிவ்ரதா தேஜஸ் உன்னைப் பொசுக்கி இருக்கும்.  தாயாராகையால் உன்னிடமும்  கருணைகாட்டினார்" - என்று புலம்பினாள்.

ராவண வதத்தை ஹனுமான் மூலம் ஸீதைக்குத் தெரிவித்தார்.

ஸீதையின் முன் நின்ற ராமன்,

"எனது பௌருஷத்துக்கும், வீரம், க்ஷத்ரிய தர்மத்துக்கும் ஏற்ப ராவண வதமாயிற்று. ராஜநீதிப்படி பர க்ருஹத்தில் இருந்ததால் அபவாதம் ஏற்படாதிருக்க அக்னிப்ரவேசம் செய்த பின்  ஸீதையை ஏற்பதாய்ச் சொன்ன ராமபிரானிடம் வருந்தி சில வார்த்தைகள்பேசினாள். அக்னி பகவான் தாயாரின் தேஜஸைப் பொறுக்க முடியாமல் தாயாரைத் திரும்பப் பெறச்செய்தார்.

ஆக எல்லாரும் விபீஷண, வானராதிகளுடன் அயோத்தி சேர்ந்து பட்டாபிஷேகம் இனிதே நடந்தேறியது!!

************🙏🙏🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🙏🙏*****************