ந்யாஸ த்ரயீ - Part 4 - Nyaasa Vimshati

Shloka - 11

यत्किञ्चिद्रक्षणीयं तदवन निपुणे न्यस्यतोऽकिञ्चनस्य 

प्रस्पष्टं लोकदृष्ट्याऽप्यवगमित इह प्रार्थनादङ्गयोगः । 

तस्मात् कर्माङ्गकत्वं व्यपनयति परापेक्षणाभाववादः 

साङ्गे त्वष्टाङ्गयोगव्यवहृति नयतः षड्विधत्वोपचारः ॥ ११॥


ப்ரபத்திக்கு அங்கங்களுடைமை பற்றி விளக்கும் ஶ்லோகம் இது.
சாதாரண லௌகீக பலன்களைப்பெறவே பல ப்ரார்த்தனைகளை முன்வைக்கும்போது மிக உயர்ந்த மோக்ஷ பலனைத் தர வல்ல ப்ரபத்திக்கு அங்கங்கள் அவஶ்யம் என்கிறார் ஸ்வாமி.
பக்தியோகத்துக்கு ஶரணாகதி அங்கமாயிருக்கும் என்று கீதாபாஷ்யத்தில் சொல்கிறார் உடையவர் .த்யானம் நல்ல விதமாய் நடைபெற ஶரணாகதி அங்கமாகிறது இது "அங்க ஶரணாகதி" எனப்படும். சகல பலன்களையும் தரவல்லது ஶரணாகதி என்கிறார் உடையவர் கத்யத்ரயத்தில். வேதம், இதிகாச புராணங்கள், ப்ரும்ஹ சூத்ரம், பகவத்கீதை ஆகியவற்றுள் சொல்லப்பட்டுள்ள தர்மமே ஶரணாகதி.

இதற்கு 6 அங்கங்கள் உள்ளன என்று ஆகம க்ரந்தங்கள் கூறுகின்றன.

1. ஆனுகூல்ய ஸங்கல்பம்.

2. ப்ராதிகூல்ய வர்ஜனம்.

3. மஹாவிஸ்வாஸம்.

4. கோப்த்ருத்வவர்ணம் (கதியில்லாத்தன்மை)

5. கார்பண்யம் (எம்பெருமானே ரக்ஷகன்என வரித்தல்)

இந்த ஐந்தையும் உறுப்பாகக் கொண்டு ஆத்மாவை ஸமர்ப்பித்தால் அது "அங்கி"யாகிறது. த்ரிஜடை, விபீஷண ஶரணாகதிகள் இந்த ஆறு அங்கங்களுடன் கூடிய பூர்ண ஶரணாகதி என்கிறார் ஸ்வாமி.
அங்கங்கள் பற்றி எழும்3சந்தேகங்களுக்கு ஸ்வாமி ஸமாதானம் சொல்கிறார்.

1. ஶரணாகதிக்கு அங்கங்கள் தேவையா? ஆத்மாவை ஒப்படைக்கும் பர ஸமர்ப்பணத்திற்கு அங்கங்கள் அவஶ்யம்.
2. ஶரணாகதிக்கு அங்கங்கள் தேவையில்லை என்கிறார்களே?

ஸாஸ்த்ர ரீதியாகவும் ப்ரபத்திக்கு அங்கங்கள் தேவை. இவை இருவகைப்படும். அந்தரங்கம்என்பது உள்ளிருந்து செய்யும் உபகாரம் பஹிரங்கம் என்பது யக்ஞம், தானம், தபஸ் ஆகியன. இவை வெளிஅங்கங்கள் இத்தகைய வெளி அங்கங்கள் பக்தியோகத்துக்கு உள்ளவை. ப்ரபத்திக்கு அந்தரங்கம் மட்டுமே.

ஆத்மா, அதன் ரக்ஷணம், அதன் பலன் மூன்றையும் ஒப்படைத்தல் அங்கியாகிறது.இதனையே ஆறு விதம் கொண்ட ஶரணாகதி என்று ஆசார்யர்கள் விளக்கியுள்ளனர்.

🌼🌼🌺🌺🌺🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌼🌼🌼🌼🌼🌺🌺🌺🌼🌼

Shloka 12:

पञ्चाप्यङ्गान्यभिज्ञाः प्रणिजगुरविनाभाव भाञ्चि प्रपत्तेः 

कैश्चित् संभावितत्वं यदिह निगदितं तत् प्रपत्त्युत्तरं स्यात् । 

अङ्गेष्वङ्गित्ववादः फलकथनमिह द्वित्रिमात्रोक्तयश्च 

प्राशस्त्यं तत्र तत्र प्रणिदधति ततः सर्ववाक्यैककण्ठ्यम् ॥ १२॥

அங்கங்கள்,அங்கி இவற்றில் ஏற்படும் சந்தேகங்களும் அவற்றின் தீர்வும் இதிலடங்கும்.

முதல் சந்தேகம் - எல்லா அங்கங்களுடன் ப்ரபத்தி அனுஷ்ட்டிக்கவேண்டுமா அல்லது சிலதை விடலாமா?என்பது.

கட்டாயம் ப்ரபத்தி ஆறுஅங்கங்களுடன் அனுஷ்ட்டிக்க வேணும் என ஆசார்யர்கள் சொல்லியுள்ளனர்.

இரண்டாம் சந்தேகம் - எல்லா அங்கங்களும் ஸம்பவிக்குமா?என்பது. ப்ரபத்தி சமயத்தில் எல்லாம் ஸம்பவிக்கலாம் அல்லது அதன்பிறகும் ஸம்பவிக்கலாம்.
அங்கங்களின் நிறை /குறை ப்ரபத்தியின் பலனை பாதிக்காது ஆனால் நம் ஸ்வரூபத்துக்கேற்ப இவைகளை கைகொள்ளுதல் அவஶ்யம்.

மூன்றாம் சந்தேகம் - அங்கங்களையே அங்கியாகச் சொல்வதன் தாத்பர்யம் என்ன?"விஸ்வாஸ:ஶரணாகதி"-- என்கிறார் பாஷ்யகாரர். "ப்ரார்த்தனா ஶரணாகதி" --போன்ற வசனங்கள் அந்த அங்கங்களின் முக்யத்வத்தையும், பெருமையையும் தெரிவிக்கும் பொருட்டு ஏற்பட்டவை."கருடோத்ஸவமே ப்ரும்ஹோத்ஸவம்"--என்பது
போல ப்ராதன்யத்தை வலியுறுத்தவே இந்த வசனங்கள்.ஆக ஐந்து அங்கங்களுடன் செய்யும்போதுதான் ப்ரபத்தியாகிய அங்கி நிறைவேறுகிறது என ப்ரபத்தி ஶாஸ்த்ரம் நன்கறிந்த பெரியோர்கள் நிர்ணயித்துள்ளனர்.

🌼🌼🌺🌺🌺🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌼🌼🌼🌼🌼🌺🌺🌺🌼🌼

Shloka - 13:

रक्षोपेक्षा स्वसाह्य प्रणयवति भरन्यास आज्ञादि दक्षे 

दृष्टा नाऽत्र प्रपत्ति व्यवहृतिरिह तन्मेलने लक्षणं स्यात् । 

गेहागत्यदि मात्रे निपततु शरणागत्यभिख्योपचारात् 

यद्वानेकार्थभावाद्भवति च विविधः पालनीयत्वहेतुः ॥ १३॥

ப்ரபத்தியின் லக்ஷணத்தை ஆராய்ந்து தெளிவுபடுத்தும் ஶ்லோகம் இது.
விளையாட்டு ப்ராயத்திலிருக்கும் பாலகன் உபநயனம் ஆனபின்
காயத்ரி மந்த்ரோபதேஸம், சந்த்யாவந்தனம் முதலான அனுஷ்டானங்களால் தேஜஸ்வியாகிறான். இதேபோல ஸமாஶ்ரயேணம், பரந்யாஸம் என்னும் அனுஷ்டானங்களும்
மிகுந்த கவுரவம் உடையன. இந்த அனுஷ்டானங்கள் எம்பெருமானுக்கு தாஸன் என்ற உணர்வை ஏற்படுத்தக் கூடியவை. 

ஜன்மாந்த்ர ஸுஹ்ருதத்தினால் ஆசார்ய ஸம்பந்தம் ஏற்பட்டு இந்த அனுஷ்டானங்கள் ப்ராப்தமாகின்றன. இது சாதாரண நிகழ்வல்ல என்பதைப் புரிந்து கொள்ளவேண்டும். ஒருவன் தன் ஆத்மாவையும் அதனைக் காப்பாற்றும் பொறுப்பையும் எம்பெருமானிடம் ஒப்படைப்பதே ஶரணாகதி என்பதாகும்.ஆத்மாவைக் காப்பாற்றுதல் என்பதற்கு அடுத்த ஜென்மம் ஏற்படாதவாறு முடிவு
செய்தல் என்று அர்த்தம்.
இதில் ப்ரார்த்தனை+ஆத்மரக்ஷணம் இரண்டும் அடங்கும். இவை தனித்தனியே ஶரணாகதியாகாது. பரஸ்பர உபகாரம்தானே நட்பின் லக்ஷணம். பொறுப்பை நாம் முழுதுமாய் விடவேண்டும்.
"இருகையும் விட்டேனோ த்ரௌபதியைப்போல"-- என்ற த்ரௌபதி ஶரணாகதி வேறு கதியில்லாத, கைமுதலில்லாத ஶரணாகதி. ப்ரார்த்தனையை முன்னிட்டுச் செய்வது.
"ஶரணம்"- என்றால் உபாயம், ரக்ஷகன், வீடு என்று பொருள். 

"ஆகதி"- என்றால் வருதல்,அடைதல் என்று பொருள்.
அர்ச்சையில் எம்பெருமான் எழுந்தருளியுள்ள கோயிலுக்குச் செல்வதே பரந்யாசம் என்று சொல்வது உபசாரவழக்காகும்.
"பத்தாஞ்சலி புடம்"--அஞ்சலியுடன் வந்தவனை ரக்ஷிக்க வேணும்.
"தீனம்" --தளர்ச்சியுடன் வந்தவனை ரக்ஷிக்க வேணும்.
"யாசந்தம்" --மிடுக்குடன் வந்து ப்ரார்த்திப்பவனையும் ரக்ஷிப்பேன்.
"ஶரணாகதம்" --என்னிடத்துக்கு வந்தவனை ரக்ஷிப்பேன்.
"நஹன் யாது ஸ்யாது ஶத்ரும் பரந்தம்"-- அழிக்கும் குணமுள்ள
ஶத்ருவாயினும் காப்பேன் - என்று வால்மீகி ராமபிரானின் திருவுள்ளத்தைக் காட்டுகிறார்.இதனை உதாரணங்களுடன் ஸ்வாமி தேஶிகன் அபயப்ரதான ஸாரத்தில் விஸ்தரித்துள்ளார்.
ஆக எப்படிப்பட்ட ஶரணாகதிக்கும் ரக்ஷணம்உண்டு. எத்திசையும் உழன்றோடிய காகம் ராமன் திருவடி அடைந்ததும், பெண்புறாவைப்பிடித்த வேடன் ஆண்புறா இருந்த மரத்தை அடைந்ததும் முழுமையான ஶரணாகதியாகாவிடினும் காப்பவனின் இடத்தை அடைந்ததே ஶரணாகதியாகிறது. இதை உபசார வழக்கமாகக் கொள்ளலாம். 

மோக்ஷத்துக்கான ஶரணாகதி என்பதுஶாஸ்த்ர ரீதியாக ப்ரார்த்தித்து ஆத்மரக்ஷணப் பொறுப்பை எம்பெருமானிடம்ஸமர்ப்பித்தலே ஆகும்.

🌼🌼🌺🌺🌺🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌼🌼🌼🌼🌼🌺🌺🌺🌼🌼

Shloka - 14:

आत्मात्मीयस्वरूपन्यसनमनुगतं यावदर्थं मुमुख़्शोः 

तत्वज्ञानात्मकं तत् प्रथममथ विधेः स्यादुपाये समेतम् । 

कैङ्कर्याख्ये पुमर्थेऽप्यनुषजति तदप्यर्थना हेतुभावात् 

स्वाभीष्टानन्यसाध्यावधिरिह तु भरन्यासभागोऽङ्गिभूतः ॥ १४॥

ஸேஷத்வ ஞானம் எல்லா நிலைகளிலும் தொடரவேண்டிய தின் அவ ஶ்யத்தை இந்த ஶ்லோகம் விளக்குகிறது.
ஒருவன் ப்ரபத்திக்கு முன்பும், ப்ரபத்தி அனுஷ்டிக்கும்போதும்,
ப்ரபத்திக்குப் பின்னும் எம்பெருமானுக்கு ஸேஷன் என்ற ஞானத்துடனிருக்க வேணும். இந்த ஞானம் மனதில் தோன்றும் ஒரு சிந்தனை.
ஆத்மஸ்வரூபம்+ஆத்மீயம் (தன்னைச் சேர்ந்த எல்லாவற்றையும்) எம்பெருமானுக்கு உடைமையாக்கி ஒப்படைப்பதை "யானும் நீயே என்னுடைமையும் நீயே" என்கிறார் நம்மாழ்வார்.
தாஸன் என்று நினைப்பது முதல்நிலை. இந்த ஞானத்துடன்
ஆத்மாவை ஒப்படைக்கவேண்டும். இந்த தத்வ ஞானம் வந்த காலத்திலும், உபாய அனுஷ்டான காலத்திலும், பல (phala) அனுபவ காலத்திலும் ஆத்மா எம்பெருமானுக்கு தாஸன் என்ற எண்ணத்துடன் கைங்கர்யத்தை ப்ரார்த்திக்க வேணும். உபாய காலத்தில் மட்டுமே பொறுப்பை ஒப்படைக்க வேண்டும். இதுவே பரந்யாஸம்.

"அஸேஷஸேஷதைகரதிரூப" என்று கத்யத்தில் இதனை உடையவர் குறிப்பிடுகிறார். இதுவே அங்கியான பரந்யாஸம் எனப்படுகிறது.

🌼🌼🌺🌺🌺🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌼🌼🌼🌼🌼🌺🌺🌺🌼🌼

Shloka - 15:

न्यसादेशेषु धर्मत्यजनवचनतोऽकिञ्चनाधिक्रियोक्ता 

कार्पण्यम् वाऽङ्गमुक्तं भजनवदितरापेक्षणं वाऽप्यपोढम् । 

दुःसाधेच्छोद्यमौ वा क्वचिदुपशमितवन्यसंमेलने वा 

ब्रह्मास्त्रन्याय उक्तस्तदिह न विहतो धर्म आज्ञादि सिद्धः ॥ १५॥

எல்லாவற்றையும் செய்யவல்ல எம்பெருமானிடம் ஆத்ம ரக்ஷணமப் பொறுப்பை ஒப்படைக்கும் ஒருவனிடம் எல்லா தர்மங்களையும் விட்டுவிடும்படி சரமஶ்லோகம் கூறுவதன்
விளக்கமே இந்த ஶ்லோகம்.
"ஸர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய" - என்ற வசனம் 6 விதமான அர்த்தங்களை அளிக்கிறது என்கிறார் ஸ்வாமி. 

முதல் அர்த்தம்- அகிஞ்சனாதிக்ரியோக்தா-- கர்ம, ஞான, பக்தி யோக தர்மங்களைச் செய்ய முடியாத அகிஞ்சனன்.

2ம் அர்த்தம் - கார்பண்யம் வாங்கமுக்தம்--கைமுதலில்லாத் தன்மையை அநுஸந்தித்துக் கொண்டு எம்பெருமானின் கருணையை ப்ரார்த்திப்பது.

3ம் அர்த்தம் - பஜனவத-- பக்தியோகத்துக்குள்ள தானம்,தபஸ்போன்ற வெளி அங் கங்கள் ப்ரபத்திக்கு வேண்டாம்.

4ம் அர்த்தம் -துஸ்ஸாத் இச்சாத்-- செய்யமுடியாத பக்தியோகத்தைச் செய்யமுற்படும் ஆசையை விடவேண்டும்

5ம் அர்த்தம் - உத்யமௌ--செய்ய முடியாத பக்தியோகத்தைசெய்யும் ப்ரயத்னத்தையும் அடியோடு விட்டுவிடவேணும்.

6ம் அர்த்தம் - ப்ரஹ்மாஸ்த்ர ந்யாய உக்த---ப்ரபத்திசெய்யும்போது அதில் நம்பிக்கை குறைந்து வேறு உபாயத்தை நாடினால் ப்ரஹமாஸ்த்ரத்துக்கு வேறு அஸ்த்ரப்ரயோகம் ஒவ்வாதது போல ப்ரபத்தியும் செயலிழக்கும்.

ஆக மேற்சொன்ன 6அர்த்தங்களையும் மனதிலிருத்தி ப்ரபத்திக்கு முன்னும் பின்னும் செய்யவேண்டிய ஆக்ஞா, அனுக்ஞா கைங்கர்யங்களைச் செய்தல் வேண்டும். 

இதற்கான அதிகாரஸங்க்ரஹ பாசுரம் - 

"மூண்டாலும் அரியதனில் முயல் வேண்டா
முன்னம் அதில் ஆசைதனை விடுகை திண்மை*
வேண்டாது சரணநெறி வேறோர் கூட்டு*
வேண்டில் அயன் அத்திரம் போல் வெள்கி நிற்கும்*
நீண்டாகும் நிறை மதியோர் நெறியில் கூடா*
நின் தனிமை துணையாக எந்தன் பாதம் பூண்டால்*
உன் பிழைகள் எல்லாம் பொறுப்பன் என்ற புண்ணியனார்
புகழனைத்தும் புகழுவோமே" (அதிகார ஸங் 47)

🌼🌼🌺🌺🌺🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌼🌼🌼🌼🌼🌺🌺🌺🌼🌼

                                                                                                            (to be cont.d)